مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی- کششی، مقاومتی- الاستیک و مقاومتی- پلایومتریک بر عملکرد عضلانی و ترکیب بدن در مردان اندام پرور

زمینه و هدف: مقایسه اثر سه برنامه تمرین مقاومتی- کششی، مقاومتی- الاستیک و مقاومتی- پلایومتریک بر عملکرد عضلانی و ترکیب بدن در مردان اندام‌پرور بود. مواد و روش‌ها: 30 مرد اندام‌پرور (میانگین سن 6/0±35/22 سال، وزن 55/5±87/78 کیلوگرم، قد 06/6±54/175 سانتی‌متر و درصد چربی بدن 8/3 ±7/15) به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات مقاومتی- پلایومتریک، مقاومتی- الاستیک و مقاومتی -کششی ‌تقسیم شدند. برنامه‌های تمرینی به مدت شش هفته‌ (سه بار در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی از همه افراد آزمون‌های استقامت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، انعطاف‌پذیری بالاتنه و پایین‌تنه و درصد چربی بدن گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کولموگروف–اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک‌طرفه، کروسکال-والیس، تی وابسته و ویلکاکسون در سطح معنی‌داری P≤0.05 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان ‌داد تمرینات مقاومتی- پلایومتریک نسبت به تمرینات مقاومتی- کششی و تمرینات مقاومتی- الاستیک موجب افزایش معنی‌دار شاخص‌های استقامت عضلانی پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه و قدرت پایین‌تنه ‌شد. تمرین مقاومتی- الاستیک نسبت به تمرینات مقاومتی- کششی و مقاومتی- پلایومتریک موجب افزایش معنی‌دار استقامت عضلانی بالاتنه شد. همچنین، بین سه شیوه تمرینی در شاخص‌های توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربی بدن و انعطاف-پذیری بالاتنه و پایین‌تنه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: مردان اندام پرور می‌توانند برای بهبود شاخص‌های استقامت عضلانی پایین‌تنه، حجم عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه و قدرت پایین‌تنه خود از تمرینات مقاومتی پلایومتریک استفاده کنند. برای بهبود شاخص استقامت عضلانی بالاتنه از تمرینات مقاومتی- الاستیک سود ببرند. همچنین، برای بهبود شاخص‌های توان عضلانی بالاتنه و پایین‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربی بدن و انعطاف‌پذیری بالاتنه و پایین‌تنه از هز سه برنامه تمرینی استفاده کنند.